Zoals elke vereniging heeft ook LACA een aantal erevoorzitters en ereleden. Dit is een beloning voor mensen die zich in het verleden op een zeer verdienstelijke wijze hebben ingezet ten voordele van LACA. Door hen hier te vermelden willen het bestuur en de kernleden deze mensen nog eens extra belichten. Sommige van deze ereleden zijn inmiddels overleden, wat wij ten zeerste betreuren.

Beschermende leden zijn onze sponsors, die met plezier meer dan het dubbele lidgeld toeschieten. Zij krijgen gratis toegang tot onze lokale activiteiten en de jaarlijkse kalender gratis toegezonden.

Onze ereleden

• ABEELS, Gustave (†)
• CAPRON, Victor
• GOEDLEVEN, Edgard (†)
• PLATTON, Roger (†)
• THIELEMANS, Freddy  (†)
  

Onze Beschermende leden 2024:

Wim was voorzitter van Laca sinds 2007 maar toen al zes jaar hardwerkend lid van de vereniging, als auteur en secretaris. Hij was kritisch zoals een goed historicus moet zijn. Je kan dat lezen in zijn teksten. Niks speculatie, enkel feiten en aantoonbare verbanden. Geschiedschrijving zoals ze altijd zou moeten zijn. Geschreven met een gouden, haast Elsschottiaanse pen. Hij was de meest productieve auteur van onze vereniging, met een encyclopedische kennis van onze gemeente
.

Wim was Laca en Laca was Wim: titeltje uit Bruzz. Dat is correct, maar Wim was veel meer. Ooit was hij gemeenteraadslid, en toen reeds bleek dat hij goed kon luisteren, alleen maar sprak wanneer echt nodig, een scherp observator met kurkdroge humor. Nadien volgde een internationale carrière die hem tot bij de top van een Belgische grootbank bracht. Maar hij zocht en vond meer voldoening in onderzoek en geschiedschrijving. Niet enkel voor Laken: Hij was jarenlang voorzitter van het AMVB (2004-2012) en nadien nog redacteur van hun tijdschrift Arduin. Wim was daarnaast ook penningmeester bij het Koninklijk historisch genootschap van Vlaams-Brabant en Brussel, waarvoor hij in Eigen Schoon en de Brabander schreef. Hij was adviseur achter de schermen van het museum van de voeding in de molen te Evere en van vele andere erfgoed initiatieven die bij hem altijd goede raad en bronnen vonden. Na Jan Verbesselt was hij het die het meeste over Neder-over-Heembeek schreef. Ook in Haren, Strombeek, Grimbergen, ja tot in Meise was zijn naam en faam bekend en verdiend.

Léon Candau koos na zijn legerdienst voor een beroepsloopbaan in het leger die hem langs verschillende garnizoensplaatsen in Duitsland tot de graad van Commandant zou brengen. In 1964 werd hij ingedeeld bij de staf van de Cadettenschool in de Sint-Annadreef en zou daar 15 jaar leidinggevende functies vervullen.

In 1965 kwam hij op de Mutsaard wonen waar hij zou blijven. Hij engageerde zich in 1973 voor het Mutsaardproject, een voorloper van de sociaal-culturele raad en de huidige gemeenschapscentra.

Bij de oprichting van LACA zelf, was hij niet betrokken, maar het jaar daarop al wel en op 27 september 1989 werd hij voorzitter, wat hij tot zijn dood zou blijven.

Hij was bij uitstek de drijvende kracht, de eindredacteur van LACA Tijdingen, waar hij tal van bijdragen publiceerde. Hij was de organisator van tentoonstellingen, voordrachten en geleide wandelingen.

Als kind kwam hij reeds met zijn ouders naar Laken dat hij niet meer zou verlaten. Na zijn huwelijk vestigde hij zich in de Sint-Albaansbergstraat (waarvan hij de geschiedenis zou schrijven) en in 1992 verhuisde hij naar een appartement aan de Forumlaan.

Zijn succesvolle loopbaan als fiscalist eindigde in 1985, en toen engageerde hij zich volop in zijn hobby, de geschiedenis van Laken en vooral dan de kunstenaars en kunstwerken.

Hij was de initiatiefnemer voor de oprichting van een Vlaamse geschied- en heemkundige kring die de naam LACA kreeg en zou er 12 jaar met hart en ziel aan meewerken en tal van bijdragen leveren.